In de multidisciplinaire handreiking bij de richtlijn probleemgedrag wordt uitgelegd waarom multidisciplinair werken nodig is bij probleemgedrag (Verenso, 2008):
‘Er zijn op diverse gebieden vele oorzaken en instandhouders van probleemgedrag. Expertise van verschillende disciplines is daarbij nodig. Ouderen in een instelling hebben vaak complexe problemen. De hulp- en zorgverlening aan deze cliënten gaat uit van de vraag: “Wat heeft deze persoon van ons nodig?” Deze hulp vraagt per definitie samenwerking tussen verschillende disciplines. In de zorg gebruikt men daarvoor meestal de term “multidisciplinaire samenwerking”. Verschillende professionals werken daarin samen bij het stellen van de diagnose, het opstellen van het zorg- of behandelplan en de evaluatie daarvan. Teamleden volgen hun eigen diagnostische procedures, maar stemmen deze wel goed op elkaar af. Dat voorkomt herhalingen en een onnodige belasting van de toch al kwetsbare cliënt.
In het algemeen kan men zeggen dat elke discipline de andere nodig heeft. Dit geldt zeker voor probleemgedrag. Zo zal de verpleeghuisarts/sociaal geriater geen goede diagnose kunnen stellen zonder de informatie van de verzorgenden/verplegenden en de psycholoog.’