De Wet zorg en dwang gaat uit van een getrapt zorgmodel. Als het niet lukt om een vrijwillig alternatief te vinden, moet de zorgorganisatie een stappenplan doorlopen waarbij de situatie goed wordt geanalyseerd, alternatieven in een multidisciplinair team worden bekeken. Een (externe) deskundigheid wordt ingeschakeld om mee te denken als het niet lukt om binnen de gestelde termijn (2 x 3 maanden) de onvrijwillige zorg af te bouwen. Het stappenplan is erop gericht om onvrijwillige zorg te voorkomen. Alleen als het écht niet anders kan, wordt er gekozen voor onvrijwillige zorg. In het stappenplan wordt steeds naar alternatieve en minder ingrijpende maatregelen gezocht. Het stappenplan helpt bij een zorgvuldige afweging bij het toepassen van onvrijwillige zorg. Het doorlopen van het stappenplan is verplicht als:
- de afgesproken zorg in het zorgplan niet meer voldoet en onvrijwillige zorg waartegen de cliënt of cliëntvertegenwoordiger zich verzet, wordt overwogen.
- gedragsmedicatie, beperking van de bewegingsvrijheid of insluiting wordt overwogen, óók als de cliëntvertegenwoordiger hiermee instemt.
Let op: Het volgen van het stappenplan is pas per 1 januari 2020 verplicht, maar kan je wel nu al helpen om het proces zorgvuldig aan te pakken.
Stappenplan Wet zorg en dwang (pdf, 2018) van VWS.
Zoeken naar alternatieven
Alternatieven zijn minder ingrijpende maatregelen waar de client wél mee instemt. Het zoeken naar de juiste alternatieven vraagt creativiteit van zorgverleners en familie en sluit aan bij het verleden en de belevingswereld van de client. De
Alternatievenbundel onvrijwillige zorg (pdf, 2019) van Vilans geeft inspiratie en voorbeelden. Als vervolgens een alternatieve maatregel wordt ingezet en de cliënt verzet zich toch daartegen, is alsnog sprake van onvrijwillige zorg en dient het stappenplan te worden gevolgd.
Zorgplan: instemming en verzet
Als de cliënt of zijn vertegenwoordiger (als de cliënt ter zake wilsonbekwaam is) wel instemt, kunnen deze maatregelen als zorg in het zorgplan worden opgenomen. Er zijn drie uitzonderingen (zie hieronder). Verzet de cliënt of de vertegenwoordiger zich vervolgens toch tijdens de uitvoering? Dan moet de zorgorganisatie alsnog het stappenplan doorlopen, voordat besloten kan worden om de zorg tegen de wil van de cliënt of vertegenwoordiger toe te mogen passen.
Uitzonderingen
Er zijn 3 vormen van zorg voor wilsonbekwame clienten waarvoor het stappenplan altijd verplicht is, ook al heeft de vertegenwoordiger er mee ingestemd:
- medicatie die het gedrag of de bewegingsvrijheid beïnvloedt en niet volgens de professionele richtlijnen wordt voorgeschreven;
- beperking van de bewegingsvrijheid door bijvoorbeeld fixatie;
- of insluiting.
Ondertekening
Moet er getekend worden voor het toepassen van onvrijwillige zorg? Nee, dit is niet nodig, maar de toepassing ervan moet wel goed genoteerd en gedocumenteerd worden in het zorgplan van de cliënt. Ook het ondertekenen van het zorgplan is niet wettelijk verplicht. Vaak zijn het zorgkantoren die deze extra bepaling vragen.
Zorginstellingen zijn wel verplicht een registratiesysteem in te richten waarin alle onvrijwillige zorg wordt geregistreerd en moeten dit halfjaarlijks toesturen, inclusie een analyse ondertekend door de bestuurder, aan de Inspectie voor de Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ).
Strip bij stappenplan Zorg en dwang
Deze strip illustreert de verschillende stappen in het besluitvormingsproces rond het toepassen van vrijheidsbeperkende maatregelen. De strip vertelt het verhaal van meneer Pietersen die 's avonds steeds vaker over de gang dwaalt. Om zijn gedrag te beïnvloeden wordt onder andere psychfarmaca toegediend. Met alle gevolgen van dien. De verschillende multidisciplinaire overleggen hebben een oplopende betrokkenheid van expertise. Als zorgverlener kun je de strip gebruiken om te kijken of je binnen je werk ook deze stappen zet.
