‘Ik besef dat ik anderen nodig heb om goede zorg te leveren. Dat betekent ook durven loslaten’
Het netwerk van de cliënt wordt belangrijker, de samenwerking met familie, vrienden, mantelzorgers intensiever. Werd in het verleden bij wijze van spreken een cliënt aan de deur van de zorginstelling overgedragen door de familie, nu gaat het erom samen met het sociale netwerk van de cliënt de zorg op te pakken. Een belangrijke vraag is hoe er een optimale werkverdeling en rolverdeling ontstaat. Wie is goed in wat? Wie heeft kennis en vaardigheden en hoe zetten we die het beste in? Dat betekent ook: leren van elkaar, goed inschatten als er overbelasting dreigt van mantelzorgers, bepaalde taken ook durven over te laten aan familie. En als zorgmedewerker duidelijk zijn dat er grenzen zitten aan jouw inzet en uren. Daarnaast houd je steeds in het achterhoofd dat het belangrijk is dat essentiële banden tussen familie, vrienden en de cliënt in stand blijven.
'Regelmatig moet ik mijn collega’s ervan overtuigen dat de partner in dagelijkse activiteiten niet bedreigend is, maar juist een aanvulling. We hebben nog veel te winnen in ons welkom naar familie.'
'Als je gaat kijken hoe het óók kan, bijvoorbeeld zorg door de broer of de buren, dan breid je daarmee het contact van de cliënt ook weer uit.'