Personeelstekort in de zorg groeit. Wat is de oplossing? // 14/03/2018

Joke 28/7/2018

Ik ben verpleegkundige en heb jaren in de thuiszorg gewerkt. Een oplossing voor de krapte inde thuiszorg kan zijn het vervoer. zorg dat wijkverpleging in een auto an het bedrijf kan werken, rijden met je eigen auto is niet in het voordeel van de wijkverpleegkundige. De vergoeding weegt niet op tegen de kosten. Het zou aantrekkelijk kunnen zijn om bij een vacature in de thuiszorg aan te geven dat je eenbedrijfsauto van de organisatie krijgt.
Het personeel rijdt altijd in een goede auto dus uitval an personeel omdat de eigen auto kapot is vorm je dan. Maar ja deze organisaties geven het geld liever uit aan dure gebouwen en veel management. Ik weet zeker dat mijn voorstel kansen bied om personeel aan te trekken. wijkverpleging rijd veel kilometers ik ben ermee gestopt ik rijd altijd een nieuwe auto ik heb het nooit prettig gevonden dat ik in 2 jaar meer kilometers op de teller voor mijn werk heb staan dan privé, de vergoeding is te laag om een auto vandaa geld tekenen onderhouden. vriendelijk groeten, Joke de Groot

Jan Dijkstra 7/5/2018

Heel fijn om te lezen dat de overheid meer geld gaat besteden aan de zorg. Mijn dochtertje krijgt zorgbegeleiding in de dagbesteding en ik merk dat het steeds beter met haar gaat. Wel merk ik inderdaad dat er meer mensen in de zorg zouden mogen werken, omdat het soms te veel wordt voor het personeel en er niet altijd goed overzicht gehouden kan worden.

Corry 29/3/2018

Ik moet na mijn pensioengerechtige leeftijd een half jaar thuis gaan zitten.
Ondertussen worden je uren opgevuld en kan je na een half jaar weer gaan solliciteren. Vervolgens ben je wel je baantje op je locatie kwijt. Te oud, te duur. Personeelstekort, een lachertje.

Reinard 21/3/2018

Als 55-jarige vrijwilliger bijna 3 jaar op een PG-afdeling gewerkt en er achter gekomen dat daar mijn levensdoel ligt en graag verder wil als verzorgende IG. Echter een BBL-opleiding hiervoor is alleen toebedeeld aan vaste werknemers die al binnen een organisatie werken. Er bestaat ook nergens een mogelijkheid om daardoor als vrijwilliger in de zorg aan een betaald werk te komen waar je met heel veel plezier en passie elke dag naar toe gaat, zonder dat dit op de personeelskosten drukt van een organisatie. Is dit te veel rompslomp of gaat het hier om geld?

Lien 21/3/2018

Zelf ben ik verzorgende IG in de flexpool. Ons was koeien met gouden horens beloofd toen we werden aangenomen. Maar de realiteit is jammer genoeg anders. Het enige wat ik heb kunnen behouden is mijn vast vrije dag. Verder allemaal korte flutdiensten (niveau 2) waardoor werk en privé bijna niet meer is te combineren. Ik denk dat ze beter weer niveau 2 moeten gaan aannemen, zodat wij weer uitdaging krijgen in ons werk. Het salaris zou trouwens ook best wel eens omhoog mogen, gezien de werkdruk!!

Hop 20/3/2018

Ben een verpleegkundige die graag aan de bak wil echter 7.00 uur starten is niet haalbaar daar de gastouder pas 7.00 uur begint. Ik denk dat er heel veel zorgmedewerkers beschikbaar zijn. Als de werktijden meer flexibel worden. Werkgevers moeten de ogen openen en geen 24/7 inzetbaarheid verwachten.
Verder denk ik dat niveau 2 weer terug moet in de zorg op de plekken waar dat kan. Te kort in de zorg... sorry hoor. Het is iets wat de overheid zelf gecreëerd heeft.

Romano 20/3/2018

Ik wil wel graag reageren. Ik ben in feite een zij-instromer die naast mijn werk een opleiding volgt nadat ik een jaar heb gezocht naar een BBL-opleiding met werken en leren in mijn omgeving. Tevergeefs helaas. Ik koos ervoor om middels de derde leerweg bij thuisopleider NHA een opleiding te doen voor verzorgende IG. Prima zou je denken en dat er ook voldoende plaats voor is, maar in de stad Groningen heb ik na 3 maanden vrijwel dagelijks e-mails sturen geen stageplaats kunnen vinden. Ik ben toen uitgeweken naar buiten de stad en vond een stageplaats voor slechts 4 maanden, omdat er daarna moet worden gekeken hoeveel leerlingen aangeboden worden via de reguliere ROC's. Als leerling derde leerweg heb je geen tot amper rechten conform de cao. Zo kost stagelopen voor mij geld omdat ik minder inkomen heb uit regulier werk. Ik krijg geen stagevergoeding aangeboden noch reiskostenvergoeding. Het wordt daardoor toch meer op een houtje bijten omdat ik graag wil gaan werken in de zorg, maar de faciliteiten worden eigenlijk niet geboden. Vanaf juni hoor ik of ik mag blijven op de huidige stageplaats en zo niet, dan moet ik als de donder weer opzoek gaan naar een nieuwe stageplaats, die dus niet gemakkelijk te vinden is zonder daarvoor reiskosten te moeten maken: dat is namelijk gewoon niet te veroorloven op dit moment.