Deze 12 mei 2016 is gericht op de toekomst van ons vak. Het thema van de internationale dag van de verpleging vanuit de ICN (International Council of Nurses) is: 'Verpleegkundigen: een kracht voor verandering'.
Een kracht voor verandering
Een kracht voor verandering, dat is nogal wat. Wat betekent dat voor ons als verpleegkundigen in de dagelijkse praktijk? Signalen die ik de afgelopen tijd heb gehoord en gezien laten een beeld zien van de wijkverpleegkundige die:
- Huishoudelijk werk overneemt, omdat ouderen geen netwerk hebben die dat van ze kan overnemen;
- Als generalist hoog specialistische zorg thuis moet bieden;
- Het informele netwerk adviseert, instrueert en overbelasting signaleert;
- Alle zorg- en welzijns-professionals in een buurt kent, verbindt en daarmee nauw samenwerkt;
- Stages biedt voor de jonge collega’s die wel geïnteresseerd zijn in de wijk;
- Hoogwaardige zorgplannen maakt met gedetailleerde uitkomsten en die voortdurend aanpast;
- Bij afbraak van de zorg alles overeind houdt;
- Haar vak bijhoudt en ontwikkelt;
- Zelfsturend werkt en collega’s beoordeelt;
- Et cetera...
Wat vragen we op dit moment van die wijkverpleegkundige? Hoe reëel is alles wat bedacht wordt en waar ligt een grens? Lopen we niet vast in alle goede bedoelingen en verwachtingen?
Ik neem hierbij het risico dat een deel van de collega’s zal vinden dat ik een te negatief beeld schets op deze manier. Maar dat is niet mijn bedoeling. Ik weet dat de inzet en de motivatie in de wijkverpleging erg goed is.
Verpleegkundige als oplossing voor alle problemen?
Waar ik tegen protesteer is het idee van de verpleegkundige als oplossing voor alle, ook structurele, problemen in ons zorgsysteem. Daar moeten we zelf ook duidelijk zijn in wat we wel, maar ook niet kunnen. Duidelijk een grens trekken is ook kracht mobiliseren.
Verpleegkundigen: een kracht voor verandering! Ik weet dat het kan en zie ook hier heel veel goede voorbeelden:
- Wijkverpleegkundigen die eenzame ouderen bij elkaar brengen en op die manier hun eenzaamheid bestrijden.
- Wijkverpleegkundigen die wandelclubjes organiseren voor ouderen in samenwerking met anderen.
- Wijkverpleegkundigen die heel deskundig zijn en een steunpilaar voor cliënten en hun families.
Het kan en we willen het: een bijdrage leveren aan de verandering die nodig is in de zorg, maar dan wel op een manier die klopt en past. Laten we als beroepsgroep dat doen waar we sterk in zijn. Integrale zorg bieden aan mensen die dit nodig hebben, op een slimme en duurzame manier. Soms moeten we daarvoor even stil staan en nadenken over wat we willen en kunnen en opkomen voor ons zelf. Tijd nemen om voor de nabije toekomst klaar te zijn. Daarvoor is volgens mij ook deze dag van de verpleging bedoeld en nodig.
Dat deden die zusters op de Solex ook.